หงส์แดง...ตะแคงข้างฝา(บ้าน)
เมื่อผมเป็นวัยละอ่อน ประมาณประถมศึกษาปีที่สี่ เริ่มมีความสนใจฟุตบอล ชอบเล่นบอลเอามากๆ จำได้ว่าทุกเย็นหลังเลิกเรียนจะต้องรวมตัวกับเพื่อนๆลงลับแข้งที่ลานกว้างๆบริเวณหน้าโรงยิมของโรงเรียนเบญจมินทร์ ที่อยู่บนถนนนวมินทร์ในปัจจุบัน ผมเริ่มสนใจดูฟุตบอลสโมสรของประเทศอังกฤษ โดยเฉพาะทีมโปรดของผม....ลิเวอร์พูล
ถามว่าทำไมถึงลิเวอร์พูล.... ไม่รุอ่ะ รู้แต่ว่า ตอนนั้นเค้าดังเปรี้ยงปร้าง ได้แชมป์หลายรายการหลายสมัย ผมชอบลีลาการเล่นและจ่ายบอลของเคนนี่ ดัลกลิช(KENNY DALGLISH) ยอดคนแห่งแอนฟิลด์(ANFIELD) พี่เดลกลิชแกชอบชูแขนโชว์จั๊กกะแร้แสดงความดีใจเวลาแกยิงได้ ผมชอบขาโก่งๆของเอียน รัช (IAN RUSH) ศูนย์หน้าระดับเมพขิง พ่อหน้าหนวดที่ยิงประตูจนเป็นนิสัย และชอบบรู๊ช กรอบเบลลาร์(BRUCE GROBBELAAR) ยอดนายทวารที่ชอบโชว์ทั้งเจ๋งทั้งเจ๊งในคราวเดียวกันให้แฟนพันธุ์แท้อย่างผมต้องได้เสียวเสมอ
ฝาห้องนอนของกระผม เต็มไปด้วยรูปนักเตะหงส์แดงในสมัยนั้น ซึ่งผมก็ดึงออกมาจากหน้ากลางของนิตยสาร สตาร์ซ๊อคเกอร์ ที่มีบรรณาธิการคือคุณพี่ ย.โย่ง แกพากษ์บอลได้ถูกใจและลื่นไหลเป็นอย่างมาก แค่แกเห็นหลังนักบอลเท่านั้น แกรู้เลยว่าชื่ออะไร พ่อแม่ทำงานอะไร มีบ้านกี่หลัง มีควายกี่ตัว ยิงไปแล้วกี่ประตู มีรอยสักที่แก้มก้นด้านขวาเป็นรูปผีน้อยแคสเปอร์ อะไรทำนองนี้
พอเข้าเรียนที่สวนกุหลาบวิทยาลัย ความชื่นชอบยังคงอยู่ต่อไป แถมยังเพิ่มมากขึ้น ผมมีเพื่อนร่วมรุ่นที่คลั่งไคล้หงส์แดงพอๆกันอยู่หลายคน เช้ากลางวันและเย็น เราต้องรวมตัวสร้างพาวเวอร์เรนเจอร์ด้วยการเตะบอลพลาสติคในสนามบาสเกตบอลร่วมกัน พอว่างๆก็เม้ามอยเรื่องของทีมโปรด เป็นสีสันชีวิตที่ชัดเจนที่สุดเท่าที่ผมจำได้ในสมัยวัยเยาว์ ทุกวันเสาร์หรืออาทิตย์ ผมจะคอยลุ้นว่า ทีวีจะมีเทปการแข่งขันของลิเวอร์พูลมาให้ได้ดูหรือป่าว ส่วนใหญ่จะได้ดูเพราะสมัยนั้นหงส์แดงเค้าแรงมาก ถ้าไม่มีให้ดู ผมก็จะไปที่พันธ์ุทิพย์พลาซ่าเพื่อเช่าม้วนวิดิโอฟุตบอลมาดูแก้ขัด ไอ้ประเภทถ่ายทอดสดแบบสมัยนี้อย่าได้หวัง ยากมั่กๆ
จนจบการศึกษาระดับมัธยม พอสอบเข้าเรียนต่อที่โรงเรียนนายเรืออากาศ ความคลั่งไคล้หงส์แดงผมก็ยังไม่จางหาย เมื่อมีโอกาสดูฟุตบอลอังกฤษที่มีถ่ายทอดสดหรือเทปที่ลิเวอร์พูลเตะ ผมไม่เคยพลาดเลยถ้าสามารถ ช่วงนั้นผลงานเริ่มจะถดถอยลุ่มๆดอนๆ ได้แชมป์บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ก็ไม่เคยตกจากดิวิชั่นหนึ่งของฟุตบอลอังกฤษ
ลิเวอร์พูลเป็นอะไรที่มีอิทธิพลกับชีวิตผมเป็นอย่างมาก สัปดาห์ไหนหงส์ผลงานย่ำแย่ จิตใจผมก็ห่อเหี่ยวไปด้วย ไปถึงโรงเรียนต้องทนให้เพื่อนๆที่เชียร์ทีมตรงข้ามหยามหยี่พอเป็นพิธี สัปดาห์ไหนฟอร์มขั้นเทพ ผมนี่เดินคับโรงเรียนเลย ยิ้มกว้างจนมุมปากถึงใบหู มันขนาดนั้นเลยท่านผู้ชม
แต่ขอบอกหนูๆน้องๆว่า ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับการพนันเลยนะ เชียร์เพราะใจรักจริงๆ หากเรารักเราชอบอะไรจริงๆ การพนันไม่จำเป็นเลยครับ ไม่แทงบอลก็ดูสนุกได้
พอเข้ามาทำงานที่การบินไทย สมัยเป็นนักบินผู้ช่วย(COPILOT) เวลาบินไปไหนมาไหนไกลๆ เค้าใช้นักบินอย่างน้อยก็สามคน หัวข้อสนทนาที่ทำให้ผมสามารถเบรคดิไอซ์(BREAK THE ICE) ได้บ่อยครั้งก็เรื่องฟุตบอลอังกฤษนี่แหละ แต่ต้องดูทิศทางลมหน่อยนะ วันไหนบินกับกัปตันหรือนักบินรุ่นพี่ที่ไม่ได้เชียร์หงส์แดง ผมก็จะคอยฟังท่านพูดถึงทีมโปรดของท่าน ถ้าท่านชอบแมนยู หรืออาร์เซน่อล ผมก็จะเงียบๆเก็บข้อมูล คอยเชียร์แขกให้ท่าน ประหนึ่งว่าผมเป็นสาวกผีแดงหรือปืนใหญ่ การเดินทางอันยาวไกลของผมกับท่านกัปตันหรือพี่นักบินจะได้ราบรื่น ไม่ไปขัดคอท่านจนกลายอาหารอันโอชะของกัปตันไปตลอดทาง แต่ถ้าวันไหนได้บินกับพี่กัปตันที่รักหงส์ปานดวงใจ เที่ยวบินนั้นของผมก็ช่างสุดแสนจะโรแมนติค จูบปากกันไปตลอดการเดินทาง เผลอๆตามกันไปโรแมนติคต่อที่ต่างแดนอีก ผมหมายถึงไปทานข้าวหรือก๊งสุรากันนะครับ อย่าคิดเป็นอื่น
ตอนที่เป็นนักบินผู้ช่วยเมื่อสักสิบปีที่แล้ว ผมยังบินเครื่องบินแบบโบอิ้ง747-400 ของการบินไทย มีโอกาสได้รับใช้ใกล้ชิด ทำการบินรับนักฟุตบอลทีมโปรดของกระผม จากมหานครลอนดอนมาสู่กรุงเทพมหานครดอนเมือง เพื่อมาเตะฟุตบอลกระชับมิตรกับทีมชาติไทย ดีใจมว๊าก น้องนักบินที่บินด้วยกันในเที่ยวบินนั้น กล้าเดินไปขอลายเซ็นนักบอล ในขณะที่แฟนพันธุ์แท้อย่างกระผมกลับเหนียม ได้แต่มองดูไมเคิล โอเว่น(MICHAEL OWEN) ซามี่ ฮูเปีย (SAMI HYYPIA) และกัปตันสตีเฟ่น เจอร์ราร์ด(STEPHEN GERRARD) อย่างเขินอาย แต่ก็ไม่เป็นรัยครัช ได้ใกล้ชิดขนาดนั้นก็เจ๋งแระ
ตั้งแต่ประถมสี่จนวันนี้ เป็นเวลาเกือบสามสิบสามปี ใจของฉันนั้นเป็นของเธอ(หงส์แดง)มาตลอด ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เรียกได้ว่า เป็นรักอมตะเลยก็ว่าได้ ทุกวันเสาร์หรืออาทิตย์ที่มีถ่ายทอดสดจากเคเบิ้ลทีวี ถ้าอยู่บ้านหรือโรงแรมที่พักต่างประเทศหรือต่างจังหวัด ผมจะทำตัวเองให้ว่างเสมอเพื่อเชียร์ทีมโปรด ยิ่งเดี๋ยวนี้เราสามารถสมัครสมาชิกและดูผ่านสมาร์ทโฟนหรือแท็บเบล็ตได้ ยิ่งง่ายเลย ดูที่ไหนก็ได้ ผมยิ่งไกล้ชิดหงส์แดงได้ง่ายขึ้น เคยคิดย้อนกลับไปว่า ถ้าผมกับหงส์ไม่ได้คบกันนานขนาดนี้ ชีวิตของผมคงจะพลิกผันไปอีกแบบ ไม่ได้มีหนทางขีวิตอย่างที่เป็นทุกวันนี้ก็ได้
ปีที่แล้ว ผลงานของลิเวอร์พูลเริ่ดมาก เพราะพี่เหยินซัวเรซ ยิงระเบิดระเบ้อจนเกือบจะเข้าเส้นชัย แต่จนแล้วจนรอดก็แค่เฉียด ลุ้นแทบตาย แต่ก็ไม่เป็นไรครัช ลองมันรักมันชอบแล้ว ยังงัยก็รักต่อไปไม่เปลี่ยนจายยยย
ขออย่างเดียว อย่าตกชั้นนะตัวเอง ขุ่นแม่ขอร้อง!!!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น